بیماری پریودنتال که در نظر عموم به آن بیماری لثه اطلاق می شود، بسیار شایع می باشد. پریودنتیت باعث از دست رفتن استخوان و بافت های همبند می شود. علت اصلی این بیماری از دست رفتن دندان در بالغین است. اگر شما هم دوست دارید این بیماری خطرناک را بشناسید ادامه ی این مطلب را دنبال کنید.
بیشتر بخوانید، بیشتر بدانید: آنچه درباره ی بهداشت دندان کودکان خود باید بدانید
بیماری پریودنتیت
پریودنتیت(بیماری لثه پیشرفته) Periodontitis: پریودنتیت یک پروسه التهابی است که بافتهای اطراف دندان را درگیر می کند (بافت همبند و استخوان) تجمع پلاک باکتریایی روی سطح دندان باعث التهاب لثه می شود (ژنژیویت). در صورت عدم درمان ژنژیویت و پیشرفت تبدیل به پریودنتیت می شود که مشخصه آن از دست رفتن بافتهای چسبیده به دندان می باشد و در نهایت باعث لقی و از دست رفتن دندان می شود.
شاید این مطلب هم برایتان جالب باشد: با دندان عقل نهفته چه کنیم؟
پریودنتیت در چه افرادی شایع تر است؟
پریودنتیت بیشتر در گروه های مستعد بیماران رخ می دهد. شرایط و اختلالات زیادی وجود دارد که برخی بیماران بیشتر مستعد ابتلا به پریودنتیت هستند، از جمله دیابت (به ویژه دیابت نوع 1)، سندرم داون، تعداد کم گلبول های سفید در خون و بیماری ایدز. پریودنتیت دندان در بیماران مبتلا به ایدز با پیشرفت و سرعت بیشتری مشخص می شود. سیگار کشیدن، کمبود ویتامین C، اختلالات احساسی و گاهی چاقی نیز عوامل خطر پریودنتیت هستند.
پریودنتیت می تواند تمامی افراد در هر سنی حتی کودکان خردسال را تحت تاثیر قرار دهد. برخی از بیماران ممکن است مستعد بیماری پریودنتیت باشند. همچنین این بیماران ممکن است سالها بدون پیشرفت پریودنتیت به زندگی خود ادامه دهند. این در حالی است که گروهی دیگر از بیماران ممکن است بدون ایجاد علائم پریودنتیت و بدون هیچ گونه زمینه بیماری، دچار التهاب لثه شوند. این امر بیشتر در گروه سنی 20 تا 30 سال رخ می دهد.
پریودنتیت یکی از دلایل اصلی از دست دادن دندان در بزرگسالان و در افراد مسن است. استخوان لثه که دندان ها را در جای خود نگه می دارد، به دلیل عفونت لثه فرسایش می یابد. این عفونت استخوان های دندان را ضعیف می کند و منجر به شل شدن دندان ها می شود. در نهایت، دندان آسیب دیده ممکن است نیاز به کشیدن داشته باشد یا خود به خود بیفتد.
درباره ی ریتینر چه می دانید؟
نشانه های این بیماری چیست؟
علائم اولیه پریودنتیت شامل حساسیت، تورم، خونریزی و قرمز شدن لثه ها و همچنین بوی بد دهان (هالیتوز) می شود. با از دست دادن استخوان بیشتر دندان، دندان ها شل شده و جابجا می شوند و جویدن غذا به یک فرآیند دردناک تبدیل می شود. اغلب اوقات، پریودنتیت باعث کج شدن دندان های جلویی به سمت دندان های مجاور می شود. پریودنتیت معمولاً در ابتدا هیچ دردی ایجاد نمی کند، مگر اینکه عفونت جدی ایجاد شود، مانند جمع شدن چرک در پریودنتال (آبسه پریودنتال).
روش های درمانی این پریودنتیت
درمان ممکن است توسط پریودنتیست، دندانپزشک یا متخصص پریودنتال انجام شود. هدف از درمان پریودنتیت تمیز کردن کامل عفونت های اطراف دندان و جلوگیری از آسیب به استخوان اطراف لثه است. هنگامی که یک برنامه روزانه مراقبت از دهان و دندان را رعایت کنید، شرایط بهداشتی را که ممکن است بر سلامت دندان ها تأثیر بگذارد مدیریت کنید و مصرف دخانیات را متوقف کنید در این صورت بهترین شانس را برای درمان موفق خواهید داشت.
درمان به روش غیر از جراحی
اگر پریودنتیت پیشرفت نکرده باشد، درمان ممکن است شامل روشهای کم خطر باشد، از جمله:
- جرم گیری، پلاک ها و باکتری ها را از سطح دندان ها و زیر لثه ها حذف می کند. می توان با استفاده از ابزارهایی مانند لیزر و یا سایر دستگاه ها بیماری خود را برطرف کنید.
- از بین بردن پلاک های سخت دندانی، تجمع باکتری ها را کاهش می دهد و محصولات جانبی باکتریایی را که به التهاب کمک می کند از بین می برد و بهبود یا چسبندگی مجدد لثه به سطوح دندان را سرعت می بخشد.
- آنتی بیوتیک های خوراکی می توانند به کاهش عفونت باکتریایی کمک کنند.
جهت آگاهی: درباره فیکسچر و نقش آن در ایمپلنت دندان بخوانید
درمان به وسیله جراحی
اگر مبتلا به پریودنتیت هستید، جراحی ممکن است راه درمان مناسبی برای شما باشد که از طریق زیر انجام می شود:
جراحی فلپ (جراحی سینوس):
پریودنتیست، برش های کوچکی در لثه شما ایجاد می کند تا بتواند بافت آلوده لثه را برداشته و ریشه دندان ها را نمایان کند که به لایه برداری و دسترسی بهتر دندان کمک می کند.
با توجه به اینکه بیماری پریودنتیت باعث از بین رفتن استخوان می شود، قبل از اینکه بافت لثه به موقعیت خود بازگردد، می توان استخوان پایینی را تراش داد. پس از بهبودی، تمیز کردن این نواحی و سالم نگه داشتن لثه ها آسان تر خواهد بود.
پیوند بافت نرم:
هنگامی که مقداری از بافت لثه خود را از دست می دهید، خط لثه شما عقب می افتد. شما باید برخی از بافت نرم آسیب دیده را تقویت کنید تا به حالت سابق خود بازگردد. معمولاً با برداشتن یک تکه کوچک از بافت در سقف دهان، یا استفاده از بافت یک اهدا کننده خارجی و پیوند آن به ناحیه آسیب دیده اتفاق می افتد. این امر به کاهش رکود لثه، پوشاندن ریشه های در معرض دید دندان ها و ظاهر بهتر آنها کمک می کند.
کاشت ارتوپدی:
از این روش پزشکی هنگامی استفاده می کنیم که پریودنتیت باعث آسیب به استخوان های اطراف ریشه دندان شما شود. ایمپلنت از قسمت های کوچکی از استخوان شما تشکیل شده است، یا این استخوان ها می توانند به صورت مصنوعی ساخته شده باسند و یا از یک اهدا کننده دیگر باشند. ایمپلنت های ارتوپدی با ثابت نگه داشتن استخوان دندان از ریزش دندان جلوگیری می کنند. همچنین به رشد مجدد استخوان اصلی کمک می کند.
بازسازی بافت هدایت شده به رشد مجدد استخوان های تخریب شده توسط باکتری ها کمک می کند. در یک عمل، دندانپزشک شما قطعه خاصی از بافت زیست سازگار را بین استخوان از قبل موجود و دندان ها قرار می دهد. این بافت مانع از ورود هرگونه بافت ناخواسته به ناحیه در حین بهبود می شود و به استخوان موجود اجازه می دهد دوباره رشد کند.
این محتوای مفید را هم دنبال کنید: با رادیوگرافی دندان بیشتر آشنا شوید
سخن پایانی
در این نوشته در خصوص پریودنتیت و روش های درمانی، آن سخن گفتیم. لازم به ذکر است این بیماری خسارات جبران ناپذیری را به همراه دارد. پس حتما در صورت مشاهده ی نشانه های این بیماری به متخصص مراجعه فرمایید. امید است این مطلب برایتان مفید بوده باشد. شما هم نظرات و تجربیات خود را در کامنت با ما به اشتراک بگذارید.